Natuur en landschap vervuild door borden

Veel Nederlanders, en onder hen veel politici, lopen te hoop tegen windmolens en beschouwen deze als een vorm van horizonvervuiling. Waar je al die mensen niet over hoort, is de zichtvervuiling (nu al het woord van 2015) in de Nederlandse natuurgebieden en openbare parken. De regelzucht van de landeigenaren is grenzeloos, alles moet geregeld worden, per bord. www.debuitenluchtin.nl deed een kleine test. Een rondje meer door het Park Zegersloot in Alphen aan den Rijn leverde het onthutsende aantal van 162 door mensenhanden geplaatst buitenmeubilair en we telden de rustbanken voor het gemak maar niet mee. Het gelopen rondje is iets van 4500 meter en dat betekent dat er gemiddeld iedere 28 meter wel een paal, infobord, routepaal of vuilnisbak staat. Als we het hele park hadden doorkruist, was het resultaat nog dramatischer geworden.

Tijdens het rondje meer dat we liepen, kwamen we 65 felgele vuilnisbakken tegen, gemiddeld iedere 70 meter eentje. Wat wel vermeld mag worden, was dat geen vuilnisbak vol was en overliep. Maar dat betekende niet dat we geen zwerfafval tegenkwamen. Niet iedereen vindt een schone omgeving belangrijk, zo blijkt. De vraag dringt wel op waarom deze vuilnisbakken zo opvallend geel zijn? Waarom geen groen? Dat past beter in de omgeving, minder opvallend, maar minstens zo goed. Beter is de vuilnisbakken helemaal weg te laten en de regel in te stellen dat wat je meeneemt, ook weer mee naar huis neemt. Ja, ja, ik hoor de critici al mopperen, maar laten we dan handhaven als het nodig is.

Verder kwamen we op het rondje 59 palen tegen met daarop een of meerdere verkeersborden. Weg ermee, de fietspaden en wandelpaden kunnen gemarkeerd worden op het wegdek. Opvallend genoeg stonden er vier lege palen, zonder bord dus. Staan er elf informatieborden, bij een ervan ontbreken de bijbehorende borden. Routepaaltjes, vooral voor ruiters, kwamen we 23 maal tegen. We wisten dat het veel was, maar het totale aantal is onbegrijpelijk veel. Op sommige plekken staan wel vier of vijf palen met borden op een kleine vijf vierkante meter.

Maar het is niet alleen de gemeente Alphen aan den Rijn die verslaafd is aan borden: iedere landeigenaar, gemeenten, provincie, rijk, Staatsbosbeheer, Natuurmonumenten, de 12 Landschappen, lijden aan dezelfde verslaving. Met een overdaad aan borden proberen ze de boel te regelen. Het zijn in de natuurgebieden vooral de verbodsborden die de boventoon voeren. Niet uitnodigend, zeker niet hoe een gastheer zich moet gedragen. Natuur en landschap zijn niet van iedereen, maar van een aantal organisaties, die de regels bepalen. Het wordt tijd voor verandering, voor meer verantwoordelijkheid van de recreant die ook maar eens moet leren hoe zich te gedragen. Het instellen van duidelijke regels is voldoende en dan kunnen al die borden weg.