Het wadloopseizoen staat op het punt te beginnen

September 2014: we liepen net een uurtje of twee over het drooggevallen wad toen het moment daar was, zonsopkomst. Langzaam kroop de vuurrode bol omhoog, twintig mensen stonden stil en bekeken het fenomeen sprakeloos. Je nietiger voelen op deze aardkloot is volgens mij onmogelijk. Trouwens wel fijn dat de zon eindelijk opkwam, het was best fris, maar de zon erbij maakte het al snel heerlijk, zeker omdat het een naturistische wadlooptocht was. Kleren uit dus en ja, ook in je blootje kun je over het drooggevallen wad wandelen. Met kleren aan ook overigens, dus geen paniek. Voor iedereen is er een geschikte wadlooptocht te vinden en iedereen moet het eens gedaan hebben. Wat de bergen zijn voor veel landen, is het wad voor Nederland. Een unieke ervaring en op 1 mei begint het seizoen weer. Doen dus!

Zeehond
Tweemaal per etmaal valt het gebied tussen de noordelijke provincies en de Waddeneilanden droog en is het begaanbaar. Nat wordt je zeker en met een beetje geluk, jawel dat is juist leuk, waad je door diepe geulen. Hoe diep? Dat weet je nooit van de te voren en wat maakt het uit. Als je om je heen kijkt is het zicht bijna eindeloos, ergens in de verte gloort er land en je krijgt een gevoel van alleen op de wereld. Zeehonden? Jazeker die kans is er zeker. Zelf zagen we vorig jaar een zeehond met zijn kop boven water toekijken hoe we door een diepe geul ploeterden. Het beestje moet wel gedacht hebben…

Oversteek
Jaarlijks gaan er zo’n 25 duizend mensen het drooggevallen wad op en laat je niet gek maken door alle indianenverhalen, voor iedereen is er een tocht te vinden die geschikt is. Oké, een redelijke conditie is bij iedere tocht wel vereist. Langs de noordelijke kust van het strand zijn diverse plaatsen van waaruit de tocht begint. Er zijn zwerftochten waarbij de gids je langs mooie stukjes wad leidt en je volop kunt genieten en je veel wijzer wordt door de uitleg van de gids. Het ultieme wadlopen is toch wel een tocht die eindigt op een van de Waddeneilanden: naar Ameland of Schiermonnikoog. Ik liep zelf de tocht vanaf Brakzand naar Schiermonnikoog, het eerste stuk, de diepe geul, deden we op een boot. Op Schier kwamen we na zo’n 3 uur lopen aan. Voor een oversteek is een goede conditie wel belangrijk. Het tij wacht op niemand en je wil niet ingesloten raken door het water.

Maar met welke organisatie moet je dan ‘in zee’ gaan? Dat is een persoonlijke keus en keus is er genoeg. Google is hier je beste vriend. Surf rond, kijk, vergelijk en ga vooral dat wad op.