We kwamen uit de grotten van Hotton en ineens staarden we verbluft naar de blauwe hemel. Wat we daar zagen deed ons stil staan, van verbazing en verrukking. En niet alleen ons: de hele club die uit de grotten kwam, keek vol verbazing. Boven het veld zwierden een flinke groep vogels, hun kreten kondigden hen aan. Ze vlogen rond, bekeken ons, misschien zoals wij hun bekeken.