Toen ik vanmorgen de gordijnen opendeed, was het landschap drastisch veranderd van wat ik het pinksterweekeinde gewend was. De wereld was bekend, dat wel wel. Drie dagen bracht ik door in Catalonië, daar was het landschap geglooid en soms gewoon hoog. Altijd was er wel zicht op bergen, ruwe toppen die op het oog onbegaanbaar leken, maar in principe allemaal beklommen kunnen worden. Een uitzicht dat nooit een seconde verveelde. In drie dagen kreeg ik een indruk van het grote gebied, Catalonië is maar iets kleiner dan Nederland, dus drie dagen was persen, maar het was niet anders.