Staatsbosbeheer buigt voor vandalisme: paalkampeerplaatsen dicht
Het lijkt erop dat Staatsbosbeheer de Coronacrisis heeft gebruikt om de paalkampeerplaatsen definitief te sluiten. Het is dus over en uit voor het paalkamperen, in de gebieden van Staatsbosbeheer dan. Het sluiten is minst vreemd omdat boswachter Corien Koreman eerder aan de buitenluchtin.nl aangaf, toen Staatsbosbeheer de paalkampeerplaatsen op de Utrechtse Heuvelrug sloot, dat de organisatie kijkt naar alternatieven. Een leugen? Of houdt de organisatie iets achter de hand. Het nieuwsbericht op de website laat weinig ruimte voor hoop open.
Puur een zwaktebod
‘Staatsbosbeheer vindt het erg vervelend voor de recreanten die wél voor hun rust van de paalkampeerterreinen genoten, maar de overlast van andere groepen gebruikers is de laatste jaren te groot geworden.’ Dat zegt het persbericht over de sluiting. In plaats van consequent handhaven, kiest de organisatie voor definitief sluiten. Over het overlast en het sluiten van sommige plaatsen schreef ik al eerder hier, hier en hier. Ik vind het een zwaktebod, Staatsbosbeheer buigt nu voor vandalisme en dat is niet zoals het hoort.
Dan maar wildkamperen
Natuurlijk werden de paalkampeerplaatsen misbruikt, maar daar moet dan consequent tegen opgetreden worden. Dan druk je overlast ook de kop in. Buigen voor vandalisme is het laatste wat je moet doen. Staatsbosbeheer zal het wel op de kosten gegooid hebben. Maar voor zo’n grote (en dure) organisatie zal dat ook wel meevallen. Inzicht daarover is er niet. Maar deze maatregel treft nu veel hikers die nu misschien gaan kiezen voor wildkamperen. En of dat de oplossing is betwijfel ik.
Jammer om te lezen dat Staatsbosbeheer tot dit besluit is gekomen. Ik vind het droevig dat ik alle mooie paalkampeerlocaties in NL nu niet meer kan bezoeken. Het ontmoeten van mensen, dr vrijheid om te komen en te gaan en natuurlijk de (relatieve) rust en ruimte. Ik heb daarbij ook wel de volle begrip voor deze beslissing. Niet alleen is handhaving soms niet meer te doen, ook is de overlast voor omwonenden en mede-kampeerders soms te groot. Een periode van rust en bezinning voor alle betrokkenen lijkt mij dan ook verstandig. Misschien kan dit een aanleiding zijn voor nieuwe, duurzamere initiatieven voor kamperen in NL.