Paalkamperen, geschiedenis en hoe nu verder

In de jaren 90 van de vorige eeuw is Staatsbosbeheer begonnen met het aanleggen van Paalkampeerplaatsen. In 1996 verscheen de eerste in west-Brabant. Staatsbosbeheer vond het concept passen binnen het beleid van de organisatie en was geen concurrentie voor de gewone campings. Het uitgangspunt was natuurbeleving en kleinschaligheid en misschien wel het tegengaan van wildkamperen door hikers die graag een paar dagen zwerven door de Nederlandse natuurgebieden, te voet of met de fiets. Sinds die tijd breidde het netwerk van paalkampeerplaatsen zich langzaam uit.

Te populair

In de 2005 schreef ik al eens over het fenomeen van paalkamperen. Toen was dat nog relatief nieuw en alleen de echte liefhebber maakte er gebruik van. Ik kampeerde aan de Kruiskade bij Hazerswoude-Dorp, en die plek is al jaren gesloten, ook weer vanwege overlast. Een ander voorbeeld is de paalkampeerplaats Campanula in Flevoland. Staatsbosbeheer had daar zelfs kleine houten hutjes geplaatst voor de hiker op doortocht. Die plek werd zo populair dat het zelfs het Jeugdjournaal er aandacht aan gaf. Inmiddels is ook die plek gesloten vanwege overlast en te grote groepen mensen. 

Kan het wel in Nederland?

Door het Nederlandse succes, besloten de Belgen hetzelfde concept te adopteren en ook daar is het een succes geworden, maar ook weer met dezelfde nadelige invloeden. Overlast van groepen en misbruik van die kampeerplaatsen. Het is een beetje als vuurwerk. De goeden moeten lijden onder de kwaadwillenden. Juist die kampeerplaatsen voegen wat toe voor de hiker die gewoon wat daagjes wil genieten van die ultieme vrijheid. Alle aandacht voor het paalkamperen is ook de ondergang geworden, zo lijkt het tenminste.

Buitencode

Gelukkig geeft Staatsbosbeheer de strijd niet op. Maar hoe je overlast kunt voorkomen, is mij een raadsel. Het probleem van overlast is iets maatschappelijks en niet uit te roeien. Over welk probleem je het ook hebt. Misschien moeten de natuurorganisaties maar eens komen tot een gezamenlijk buitencode en daar ook reclame voor maken. Een code zal niet per se helpen, bewustwording en elkaar aanspreken wel. De Schotten hebben een hele website ingericht voor mensen die er graag op uitgaan en ja, daar mag je wildkamperen. Niet dat dit zaligmakend is, en ongetwijfeld is daar ook overlast. Al ben je daar sneller ver weg van de bewoonde wereld en dat willen jongeren weer niet. Misschien is Nederland wel te klein.