Water filteren gaat voor tortelduifjes
Ik voel hun ogen prikken in mijn rug. En ik? Ik voel me schuldig. In mezelf bied ik wel duizendmaal mijn excuses aan, maar de situatie is nu eenmaal zo. Het is vijf uur in de middag en ik ben minder dan een kilometer van mijn kampeerplaats af en heb dringend water nodig. Mijn flessen zijn leeg, ik moet water filteren voor het eten en het verdiende bakje koffie. Voor me ligt Zwartgoor, onder Breda en net boven de Belgische grens, mijn kamp is de paalkampeerplaats op de Strijbeekse Heide en Zwartgoor ligt daar tegen aan. De plek waar ik nu ben is de enige waar ik met goed fatsoen, en lage schoenen, water kan filteren. Dus ik doe wat ik moet doen en mompel sorry.